Doei Bali, Hi australia
Blijf op de hoogte en volg Cindy, Marissa
20 November 2016 | Australië, Boona Mount
Na een vertraging van 7 uur, gratis plakrijst, droge kip en een mint donut kwamen we aan op Bali. Daar pakte we de taxi naar het plaatsje Canggu. Dit voelde als thuiskomen. We hebben ons hier twee dagen heerlijk vermaakt met mooie stranden, extreme golven, street art, lieve mensen, goeie koffie en een heerlijk appartement. Op de scooter zijn we naar de Tannah Lot gereden; een tempel op een rots midden in de zee. We hebben geluk, want met eb kun je naar de tempel en de rosten lopen. De tempel zelf stelt niet zoveel voor, maar de rotsen en de golven die daarop uiteen spatten zo tijdens zonsondergang zijn echt schitterend! We hebben hier hele vette foto's gemaakt. We krijgen de tip van de eigenaars van het appartement om onze laatste dagen op Bali naar Lembongan te gaan.
Dit eiland(je) staat bekend om haar mooie snorkel plekken. Als we met de boot zijn aangekomen laten we ons naar de andere kant van het eiland brengen door wat locals met de scooter. Een rit met een tas van 15 kilo op je rug heuvels op en af met een gemiddelde snelheid van 60km per uur.. Een erg ontspannen ritje. Om het eiland te verkennen huren we de dag daarna een scooter. Het eiland rij je binnen een half uurtje helemaal rond en heeft ook een Mangrove. Hier worden we rond gevaren door een lieve Indonesische vrouw, die ons in het Indonesisch van alles verteld. We gokken dat het over de zeewier plantage gaat. We hebben wat gezellige mensen ontmoet en de dag daarna gaan we met dit clubje op snorkel avontuur. Na een wilde bootrit komen we aan bij Manta Bay. We duiken in het water en zien meteen op afstand al een gigantische Manta. We checken nog even onze snorkels en bril en de rest van de groep zwemt verder. Wanneer we vervolgens weer onder water kijken strart er een scène uit Jaws. Een reusachtige Manta met z'n bek helemaal wijd open komt recht op ons af gezwommen. Hij vult ons hele gezichtsveld. In paniek proberen we weg te zwemmen maar de golven zijn te hoog en we komen daardoor niet vooruit. We doen ons hoofd maar boven water en proberen zo verder te zwemmen. Dit was eigenlijk het slechtste idee ooit, want waar is ie nu? Met een hartslag van 220 is Cindy de bikkel van ons twee en durft onderwater te kijken of hij weg is. Maar we waren niet bang hoor... We stoppen met onze Nemo boot op verschillende prachtige snorkel plekken. Iets dichter bij de kust hebben we de laatste stop. We zwemmen mee met de stroming tussen al het kleurrijke koraal, vissen, waterslangen en Chinezen! Chinezen? Ja, Chinezen. Chinezen kunnen niet zwemmen en lopen met een soort NASA helm aan een ballerina stok onderwater. Hilarisch om te zien. Ze zien er uit als Sandy uit Spongbob! Haha. We sluiten deze dag af met de groep en een diner.
Onze laatste dag in Bali brengen we door in Kuta. Daar kopen we een ukelele, daar draaien we nog een wasje en drinken we onze laatste Bintang.
We zijn klaar voor Australië. Hashtag ZININ! We vliegen in de nacht naar Brisbane wat halverwege de oostkust ligt. We hebben besloten om in 3 weken tijd met een camper naar Sydney te rijden. We pikken de camper/busje op en rijden door ons eerste national park. Wanneer we op de top van de berg zijn, maken we onze eerste camperdiner (crackers met kaas). We zijn zo moe van de vlucht dat we besluiten hier te slapen. De volgende dag maken we een plannetje voor onze reis (hadden we het in Bali te druk voor natuurlijk). We besluiten om naar de gold coast te rijden en onze Australië reis in drie pretparken te beginnen. We kopen een pas waarmee we 7dagen toegang hebben tot Movie World, Sea World en Wet 'n Wild. We starten de dag daarna dan ook direct met Movie World. Een leuk park met heftige achtbanen. één achtbaan kunnen we niet doen. Nouja het kan wel maar dan moeten we onze tas in een kluisje stoppen van 2dollar. Dit gaat onze backpackers portomonnee te boven. We besluiten daarom om deze de volgende dag te doen. Na een douche in het waterpark Wet 'n Wild gaan we lekker tukken.
De volgende dag gaan we dus terug naar Movie park voor die ene attractie. We laten alles, maar dan ook alles achter in de camper... Wanneer we terug komen maakt Cin een charmante move en wilt eerst de bijrijders kant openen. Huh de sleutel past niet? Huh het knopje staat omhoog?! G€@£%¥verdomme er is ingebroken! Oké nu start de rollercoaster pas echt.. Iedere seconde zien we dat er meer weg is. Het enige wat er nog is zijn onze kleren, de ukelele, 1 backpack, water en brood. ALLES maar dan ook ALLES is weg... Zelfs de citruspers en de gastendoekjes... We gaan in shock richting de beveiliging. Die laten ons formulieren invullen en achter de schermen op een computer. We blokkeren direct de bankpassen, telefoons en iPad. Op onze mail komen we niet. We zijn op een onbekende computer en dus wilt de mail een verificatie naar onze telefoons sturen. Wow wat voel je je dan genaaid. De politie heeft geen tijd om te komen dus we doen de aangifte telefonisch. Daarna blijven we tot sluitingstijd bezig met dingen regelen. We hebben nog maar een halve tank benzine en niets waarmee we een route kunnen vinden. We krijgen gelukkig een routebeschrijving naar het politiebureau waar we onze aangifte moeten bevestigen. Als we daar aankomen is deze al gesloten.. Wanneer we radeloos op een parkeerplaats ietsje verderop staan komt het besef dat we écht niets meer hebben keihard binnen. Cin snakt al een paar uur enorm naar een sigaret (ook gestolen natuurlijk). Eindelijk vindt Cin een gast met sigaretten. Hij hoort ons verhaal aan en geeft een aantal peuken. Wanneer hij weg wilt rijden op z'n motor, start deze niet. Hij neemt ons daarom mee naar de karaoke bar en besteld eten en biertjes voor ons. We vieren dat alles waar we voor gespaard hebben kapot of gestolen is. Tot 3 uur snachts maken we er nog maar het beste van. We gaan slapen met het gevoel dat er gelukkig ook goede Australiërs zijn.
Na een korte nacht staan we om 8 uur bij het politie bureau. We vertellen ons verhaal en vragen de weg naar het postkantoor. Een vrouw op het bureau hoort ons verhaal en geeft ons zomaar 40 dollar. Gelukkig kunnen we nu weer tanken. Op het postkantoor krijgen we dankzij de hulp van Movie Park geld van onze ouders. Normaal moet je je legitimeren me je paspoort, maar deze hebben we natuurlijk niet. Hierna gaan we verder met dingen regelen in wet 'n Wild. We horen dat we zo snel mogelijk naar Sydney moeten rijden (eindbestemming v.d. Oorspronkelijke reis) voor de aanvraag voor ons nieuwe paspoort. We vragen een medewerker of deze misschien shampoo en zeep heeft (ook weg) zodat we kunnen douchen. Het park heeft dit niet dus hij geeft ons 150dollar zodat we een telefoon en douchespullen kunnen kopen. Dit doen we dan ook direct. Omdat het tijdsverschil 10 uur is kunnen we pas na 17:00 uur in contact komen met onze ouders. Dat is na sluitingstijd van het park, dus dat moeten we doen via WiFi in een café. Hier horen wat random mensen ons verhaal en geven ons wéér geld en een maaltijd. Wauw wat zijn de mensen hier behulpzaam! Heel bizar. Het is inmiddels vrijdag en we kunnen dinsdag pas terecht bij de ambassade in Sydney. De volgende dag gaan we daarom naar Sea World en printen daar de route naar Sydney uit en zien nog wat van het park. Genieten lukt niet echt. Wanneer de dolfijnen show begint zitten we allebei met tranen in onze ogen. We hebben twee dagen om 1100kilometer te rijden naar Sydney. Het geld van alle gulle gevers gaat op aan benzine en eten. Het geld van onze ouders moeten we namelijk bewaren voor onze pasfoto's en paspoorten. Maandag eind van de dag komen we aan in Sydney en we laten hier onze pasfoto's maken. Dit kan alleen per 8, dus voor wilt, we hebben er beide 7 over. Die nacht kunnen we geen camping betalen, dus slapen we illegaal op een parkeerplaats van een hotel met gelukkig aardige medewerkers waarvan we de douche mogen gebruiken. We zijn als eerste aan de buurt bij de ambassade en binnen 10 dagen is ons nieuwe paspoort in Sydney. We moeten ook naar de camper verhuur om ons slot te laten maken. Ze bieden ons een gps aan en de mogelijkheid om daar te parkeren wanneer we weer in Sydney moeten zijn. Ook is het geen probleem om onze eindbestemming te veranderen naar Melbourne, zodat we toch nog iets van Australië kunnen gaan zien. Omdat we twee dagen later weer in Sydney moeten zijn om ons pakketje met bankpassen, nieuwe simkaarten en onze oude telefoons op te halen besluiten we om in de tussentijd de stad uit te gaan. Op naar de blue mountains.
De blue mountains is een gebied vol met bergen en prachtige uitzichten. Aangezien we hier geen foto's kunnen maken moeten jullie om een sfeerimpressie te krijgen maar even googelen. We drinken rode wijn met onze Canadese buren en komen eindelijk weer een beetje tot rust. Helemaal als we de volgende dag naar een zwembad gaan. Om heerlijk lang te douchen, baantjes te trekken en in een bubbelbad te chillen. Die middag zien we de prachtige watervallen van Wentworthfalls. Hierna moeten we weer terug naar Sydney.
Die middag komt ons pakketje aan en kunnen we eindelijk weer pinnen. We moeten echt schoenen kopen (ook gestolen) want in de bergen wandelen op slippertjes is niet zo fijn. Ook gaan we langs de Apple store voor stroom en hulp bij het opstarten van onze telefoons. Die van Cin doet het helaas niet meer, maar Maris is weer in de lucht. Nu dit allemaal achter de rug is kunnen we ook wat van de stad zelf gaan zien, die is namelijk best geinig!
Al met al was het het weekje wel zeg! Gelukkig zijn wij in orde en de verzekering zal het één en ander vergoeden. We moeten nog even wachten op onze paspoorten, maar daarna zal onze reis écht weer verder gaan.
Wordt vervolgt....
Dit eiland(je) staat bekend om haar mooie snorkel plekken. Als we met de boot zijn aangekomen laten we ons naar de andere kant van het eiland brengen door wat locals met de scooter. Een rit met een tas van 15 kilo op je rug heuvels op en af met een gemiddelde snelheid van 60km per uur.. Een erg ontspannen ritje. Om het eiland te verkennen huren we de dag daarna een scooter. Het eiland rij je binnen een half uurtje helemaal rond en heeft ook een Mangrove. Hier worden we rond gevaren door een lieve Indonesische vrouw, die ons in het Indonesisch van alles verteld. We gokken dat het over de zeewier plantage gaat. We hebben wat gezellige mensen ontmoet en de dag daarna gaan we met dit clubje op snorkel avontuur. Na een wilde bootrit komen we aan bij Manta Bay. We duiken in het water en zien meteen op afstand al een gigantische Manta. We checken nog even onze snorkels en bril en de rest van de groep zwemt verder. Wanneer we vervolgens weer onder water kijken strart er een scène uit Jaws. Een reusachtige Manta met z'n bek helemaal wijd open komt recht op ons af gezwommen. Hij vult ons hele gezichtsveld. In paniek proberen we weg te zwemmen maar de golven zijn te hoog en we komen daardoor niet vooruit. We doen ons hoofd maar boven water en proberen zo verder te zwemmen. Dit was eigenlijk het slechtste idee ooit, want waar is ie nu? Met een hartslag van 220 is Cindy de bikkel van ons twee en durft onderwater te kijken of hij weg is. Maar we waren niet bang hoor... We stoppen met onze Nemo boot op verschillende prachtige snorkel plekken. Iets dichter bij de kust hebben we de laatste stop. We zwemmen mee met de stroming tussen al het kleurrijke koraal, vissen, waterslangen en Chinezen! Chinezen? Ja, Chinezen. Chinezen kunnen niet zwemmen en lopen met een soort NASA helm aan een ballerina stok onderwater. Hilarisch om te zien. Ze zien er uit als Sandy uit Spongbob! Haha. We sluiten deze dag af met de groep en een diner.
Onze laatste dag in Bali brengen we door in Kuta. Daar kopen we een ukelele, daar draaien we nog een wasje en drinken we onze laatste Bintang.
We zijn klaar voor Australië. Hashtag ZININ! We vliegen in de nacht naar Brisbane wat halverwege de oostkust ligt. We hebben besloten om in 3 weken tijd met een camper naar Sydney te rijden. We pikken de camper/busje op en rijden door ons eerste national park. Wanneer we op de top van de berg zijn, maken we onze eerste camperdiner (crackers met kaas). We zijn zo moe van de vlucht dat we besluiten hier te slapen. De volgende dag maken we een plannetje voor onze reis (hadden we het in Bali te druk voor natuurlijk). We besluiten om naar de gold coast te rijden en onze Australië reis in drie pretparken te beginnen. We kopen een pas waarmee we 7dagen toegang hebben tot Movie World, Sea World en Wet 'n Wild. We starten de dag daarna dan ook direct met Movie World. Een leuk park met heftige achtbanen. één achtbaan kunnen we niet doen. Nouja het kan wel maar dan moeten we onze tas in een kluisje stoppen van 2dollar. Dit gaat onze backpackers portomonnee te boven. We besluiten daarom om deze de volgende dag te doen. Na een douche in het waterpark Wet 'n Wild gaan we lekker tukken.
De volgende dag gaan we dus terug naar Movie park voor die ene attractie. We laten alles, maar dan ook alles achter in de camper... Wanneer we terug komen maakt Cin een charmante move en wilt eerst de bijrijders kant openen. Huh de sleutel past niet? Huh het knopje staat omhoog?! G€@£%¥verdomme er is ingebroken! Oké nu start de rollercoaster pas echt.. Iedere seconde zien we dat er meer weg is. Het enige wat er nog is zijn onze kleren, de ukelele, 1 backpack, water en brood. ALLES maar dan ook ALLES is weg... Zelfs de citruspers en de gastendoekjes... We gaan in shock richting de beveiliging. Die laten ons formulieren invullen en achter de schermen op een computer. We blokkeren direct de bankpassen, telefoons en iPad. Op onze mail komen we niet. We zijn op een onbekende computer en dus wilt de mail een verificatie naar onze telefoons sturen. Wow wat voel je je dan genaaid. De politie heeft geen tijd om te komen dus we doen de aangifte telefonisch. Daarna blijven we tot sluitingstijd bezig met dingen regelen. We hebben nog maar een halve tank benzine en niets waarmee we een route kunnen vinden. We krijgen gelukkig een routebeschrijving naar het politiebureau waar we onze aangifte moeten bevestigen. Als we daar aankomen is deze al gesloten.. Wanneer we radeloos op een parkeerplaats ietsje verderop staan komt het besef dat we écht niets meer hebben keihard binnen. Cin snakt al een paar uur enorm naar een sigaret (ook gestolen natuurlijk). Eindelijk vindt Cin een gast met sigaretten. Hij hoort ons verhaal aan en geeft een aantal peuken. Wanneer hij weg wilt rijden op z'n motor, start deze niet. Hij neemt ons daarom mee naar de karaoke bar en besteld eten en biertjes voor ons. We vieren dat alles waar we voor gespaard hebben kapot of gestolen is. Tot 3 uur snachts maken we er nog maar het beste van. We gaan slapen met het gevoel dat er gelukkig ook goede Australiërs zijn.
Na een korte nacht staan we om 8 uur bij het politie bureau. We vertellen ons verhaal en vragen de weg naar het postkantoor. Een vrouw op het bureau hoort ons verhaal en geeft ons zomaar 40 dollar. Gelukkig kunnen we nu weer tanken. Op het postkantoor krijgen we dankzij de hulp van Movie Park geld van onze ouders. Normaal moet je je legitimeren me je paspoort, maar deze hebben we natuurlijk niet. Hierna gaan we verder met dingen regelen in wet 'n Wild. We horen dat we zo snel mogelijk naar Sydney moeten rijden (eindbestemming v.d. Oorspronkelijke reis) voor de aanvraag voor ons nieuwe paspoort. We vragen een medewerker of deze misschien shampoo en zeep heeft (ook weg) zodat we kunnen douchen. Het park heeft dit niet dus hij geeft ons 150dollar zodat we een telefoon en douchespullen kunnen kopen. Dit doen we dan ook direct. Omdat het tijdsverschil 10 uur is kunnen we pas na 17:00 uur in contact komen met onze ouders. Dat is na sluitingstijd van het park, dus dat moeten we doen via WiFi in een café. Hier horen wat random mensen ons verhaal en geven ons wéér geld en een maaltijd. Wauw wat zijn de mensen hier behulpzaam! Heel bizar. Het is inmiddels vrijdag en we kunnen dinsdag pas terecht bij de ambassade in Sydney. De volgende dag gaan we daarom naar Sea World en printen daar de route naar Sydney uit en zien nog wat van het park. Genieten lukt niet echt. Wanneer de dolfijnen show begint zitten we allebei met tranen in onze ogen. We hebben twee dagen om 1100kilometer te rijden naar Sydney. Het geld van alle gulle gevers gaat op aan benzine en eten. Het geld van onze ouders moeten we namelijk bewaren voor onze pasfoto's en paspoorten. Maandag eind van de dag komen we aan in Sydney en we laten hier onze pasfoto's maken. Dit kan alleen per 8, dus voor wilt, we hebben er beide 7 over. Die nacht kunnen we geen camping betalen, dus slapen we illegaal op een parkeerplaats van een hotel met gelukkig aardige medewerkers waarvan we de douche mogen gebruiken. We zijn als eerste aan de buurt bij de ambassade en binnen 10 dagen is ons nieuwe paspoort in Sydney. We moeten ook naar de camper verhuur om ons slot te laten maken. Ze bieden ons een gps aan en de mogelijkheid om daar te parkeren wanneer we weer in Sydney moeten zijn. Ook is het geen probleem om onze eindbestemming te veranderen naar Melbourne, zodat we toch nog iets van Australië kunnen gaan zien. Omdat we twee dagen later weer in Sydney moeten zijn om ons pakketje met bankpassen, nieuwe simkaarten en onze oude telefoons op te halen besluiten we om in de tussentijd de stad uit te gaan. Op naar de blue mountains.
De blue mountains is een gebied vol met bergen en prachtige uitzichten. Aangezien we hier geen foto's kunnen maken moeten jullie om een sfeerimpressie te krijgen maar even googelen. We drinken rode wijn met onze Canadese buren en komen eindelijk weer een beetje tot rust. Helemaal als we de volgende dag naar een zwembad gaan. Om heerlijk lang te douchen, baantjes te trekken en in een bubbelbad te chillen. Die middag zien we de prachtige watervallen van Wentworthfalls. Hierna moeten we weer terug naar Sydney.
Die middag komt ons pakketje aan en kunnen we eindelijk weer pinnen. We moeten echt schoenen kopen (ook gestolen) want in de bergen wandelen op slippertjes is niet zo fijn. Ook gaan we langs de Apple store voor stroom en hulp bij het opstarten van onze telefoons. Die van Cin doet het helaas niet meer, maar Maris is weer in de lucht. Nu dit allemaal achter de rug is kunnen we ook wat van de stad zelf gaan zien, die is namelijk best geinig!
Al met al was het het weekje wel zeg! Gelukkig zijn wij in orde en de verzekering zal het één en ander vergoeden. We moeten nog even wachten op onze paspoorten, maar daarna zal onze reis écht weer verder gaan.
Wordt vervolgt....
-
20 November 2016 - 13:06
Danielle:
Wauw, meiden wat een heftig verhaal!!
Maakt je meteen 10 jaar ouder... wel super fijn dat er mensen zijn die jullie willen en kunnen helpen en waar je ook mee kan communiceren.
Hoop dat jullie snel weer kunnen genieten van deze fantastische reis!
Liefs, Daan -
20 November 2016 - 13:15
Janny:
pffffff hoor nu echt het verhaal pas ( was steeds in stukjes) meiden wat een lieve mensen en hulp hebben jullie daar gekregen. en das toch wel weer iets om in je rugzak mee naar huis te nemen. heb natte ogen als ik dit lees . en ja als iemand hier dus hulp vraagt GEWOON DOEN .maar ook mooie dingen beleefd en dat vergeet je nooit meer. dikke kus ... nog ff en dan hebben jullie paspoort en kunnen jullie weer verder...
kussssssss (jullie kunnen wel liedjes schrijven#mama smidt) -
20 November 2016 - 13:24
Andrea:
Neeeee!!! Wat een verhaal dit.. serieus alles weg?! Wat een gedoe meiden! Gelukkig dat er zoveel lieve ozzies zijn die jullie geholpen hebben.. blijf ondanks alles volop genieten! Be safe! Liefs Andrea -
20 November 2016 - 16:05
Didi & Co.:
Hallo lieve meiden, eindelijk nu het héle verhaal! Ook hier tranen. Want ook al mist Danique Cindy, we gunden jullie deze trip natuurlijk onwijs! Maar wat tof dat jullie in zo'n land waren met zulke lieve mensen! Hier in Ned. zijn we toch altijd meer wantrouwig. Ik hoop dat de knop weer bijna om is en dat jullie avontuur weer positief verder mag gaan. Nog een hele mooie trip en probeer ajb te genieten van alles wat nog op jullie pad komt, laat het niet verkl*ten door een stelletje imbecielen! X Didi & Co. -
20 November 2016 - 18:50
Wiena:
Dat is allemaal best wel heftig. Gelukkig zijn er ook nog goede, lieve mensen op deze aardkloot. Heel veel plezier nog.
-
20 November 2016 - 19:02
Sabine:
Jeetje wat heftig zeg! Gelukkig hebben
mensen jullie kunnen helpen! Ik hoop dat jullie
Nog een beetje van jullie reis kunnen genieten.
Sterkte -
20 November 2016 - 19:46
Frank En Corrie :
wat een nachtmerrie.
Knap hoe jullie alles geregeld hebben.
Hopelijk kunnen jullie nog van de rest van jullie reis genieten. -
20 November 2016 - 20:06
Joop:
Heerlijk om weer van jullie te kunnen lezen. Ondanks het K-verhaal zijn jullie wel zo wijs geweest, om de draad weer op te pakken. Onwijs om te zien dat jullie samen met ALLE situaties om kunnen gaan.
Nu knoppie omzetten en vooral beseffen, dat je deze reis waarschijnlijk niet meer gaat maken, dus ECHT en VET GENIETEN verder. We houden van jullie en missen jullie helemaal niet.....zo weinig!!! Kussen en veel liefde uit L'Broek. Van alle Lisserbroekers, ook de hartelijke groeten aan Za. -
20 November 2016 - 21:51
Cleem En Leonie:
Och meiden toch, wat een verhaal! Je weet nu wel hoe sterk jullie samen zijn!
Snel achter je laten en vooral blijven genieten van deze bijzondere reis. -
21 November 2016 - 11:26
Oma Geertje:
Lieve Kinderen Ik had het verhaal grotendeels van Janny gehoord. Maar ben zo blij dat jullie zelf niet in de kamper waren. Probeer van alles te genieten en doe voorzichtig. Veel liefs. -
22 November 2016 - 11:47
Renée:
Nou meiden dat was me gudverdulleme een lekker begin in Australië.. ben soort blij dat jullie nog een tijdje hebben daar, als je na zo iets meemaakt en 2 dagen later weer naar huis zou gaan is gelijk je hele reis kak. Nu jullie de paspoorten weer hebben kennen jullie weer goan! Hatsee, weer op avontuur. Misschien met wat minder bagage en een flinke deuk in je plezier, maar hé.. it giet oan. Ik denk aan jullie en maak de mooiste iphone 4 foto's! X -
22 November 2016 - 23:17
Petra:
Kanjers..gelukkig weer wat beter niews,over een paar jaar hebben we het hier nog over...nu los laten en weer gaan genieten!!!
Hele dikke knuffel..xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
